Vandaag hebben we weer eens het beste van ons zelf gegeven, en een flinke (zeg maar gerust een zeer flinke) wandeltocht gedaan door de alpenweides en bossen. In het begin ging het allemaal heel vlotjes, buiten een Carine die het niet echt heeft met gapende afgronden als ze op een smal bergpadje moet wandelen. Maar daar storen we ons als echte bergmensen niet meer aan. Het weer is hier trouwens ook een beetje aan het veranderen. Als het de vorige dagen altijd al een stralend blauwe hemel geweest is, dan verschijnen er nu al wat wolkjes aan de hemel die af en toe de zon doen verdwijnen. Eigenlijk vinden we dat niet erg, want het kan hier soms echt wel heet zijn in de zon. Er staat ook een stevig windje, wat men hier de Föhn noemt. Het is een zuidenwind die warme lucht vanuit het middellands zeegebied aanvoert. Maar we gaan u niet verder vervelen met meteorologische termen. Drie kwart van onze wandeling (5a in het grote Serfaus wandelboek) hebben we heel vlotje afgehandeld. Dan kwam de man met de hamer die ongenadig hard toesloeg en ons trakteerde op een flinke klim in de terugkeer naar Serfaus. Maar we hebben het gehaald. Het was wel geen zicht om ons het dorp zien binnengestrompeld te komen, maar we zijn er toch geraakt op eigen kracht.
Wij zijn twee prettig gestoorde medemensen met een zwak voor de Tiroolse Alpen, en we willen onze passie met iedereen delen